BLOG Pagina door leden van het Groot Omroepkoor

GOK BLOG VLOG

Het vriendenteam stelt zich aan u voor

met kleine persoonlijke verhalen over hun ervaringen

bij het Groot Omroepkoor

Jessica van der Vliet 

stelt zich aan u voor

Jessica is verantwoordelijk voor de ledenadministratie van de Vrienden van het Groot Omroepkoor

Als sopraan ben ik al vanaf mijn 20ste actief in verschillende koren. Inmiddels zing ik voornamelijk in projectkoren waarbij de muziek vooraf zelf moet worden ingestudeerd en met een korte repetitietijd een uitvoering wordt gegeven. Mijn zus Daphne Druijf is jarenlang als sopraan werkzaam geweest bij het Groot Omroepkoor en pas zeer recent gestopt met het werk. Door haar ben ik in aanraking gekomen met de vriendenclub. Eerst alleen als vriend, maar al snel als lid van het vriendenteam. Het bijhouden van het ledenbestand en de jaarlijkse bijdragen is hartstikke leuk werk. Als er weer een nieuwsbrief of nieuwsflits komt verstuur ik die aan de leden. Ook als er (hopelijk heel snel, na de coronacrisis) openbare repetities zijn houd ik bij welke vrienden zich hebben aangemeld om de repetitie bij te wonen. U zult dus al heel wat mailtjes van mij hebben ontvangen.

Ik houd van klassieke muziek, vooral van koormuziek. Bach is heerlijk om te beluisteren maar ook fantastisch om zelf te zingen. Zoals het Groot Omroepkoor de Vespers van Rachmaninov vertolkt vind ik prachtig. Zo leuk ook om in één van de vele podcasts van het Groot Omroepkoor hierover wat meer informatie te krijgen. Ik heb meegezongen met de Meezingconcerten van het Groot Omroepkoor. Vooral de eerste, het Requiem van Brahms, was magisch. Ik ben blij dat het vriendenteam, ondanks corona, de vrienden blijven betrekken bij hun activiteiten. De nieuwsbrieven, de podcasts en de links naar streams van hun optredens geven je het idee dat je er toch een beetje bij bent. Ik hoop dat we heel snel weer live kunnen genieten!

Kaspar Jansen, onze gedreven podiumassistent,

vertelt over zijn ervaring met het werken in coronatijd

“Achter de schermen in de Dom”

Dit AVROTROS NPO 4 Kerstconcert heeft plaatsgevonden in de Dom te Utrecht op 19 december 2020 en was live te beluisteren en te bekijken via webcam op NPO 4.  

De doldrieste avonturen van een podiumassistent

Schommelend voor in de bakwagen zit ik met Milco, de chauffeur. We komen aan in de Domstraat. Ik stap alvast uit terwijl Milco zijn wagen strategisch neerzet. Er is een soort dienstingang aan de zijkant van de kerk. Ik druk op de bel en de beheerder van de Domkerk doet open. Het is een hartelijk weerzien. Snel los ik met Milco samen de lading van vandaag: 2 karren met lessenaars plus een paar losse extra, een tubakist, een contrabastrombonekist, wat losse kistjes voor bladmuziek en nog wat ander klein spul. Dat was het hè? Oké dan zie ik je morgen, doei. De podiumbouwers zijn met veel kerkelijk galmend aluminium gekletter en geklangel de laatste hand aan het podium aan het leggen. Klopt het zo een beetje? Ja prima. Hebben jullie nog een paar podiumdelen over? Ja hoor. Kunnen die er voor de zekerheid nog aangezet worden? Geen probleem Kaspar, dat doen we dan toch gewoon? Oké toppie. Snel naar huis, morgen koor en orkest opbouwen. Het is een drukte van belang. Lichtmensen, radiomensen, webcastmensen, mensenmensen, musici, technici. Het krioelt allemaal door elkaar heen en iedereen loopt iedereen in de weg. Heb jij die en die gezien? Ja ik zag haar net lopen. Oké, nou ik weet niet waar ze nu is. Mag ik een rol podiumtape van jullie lenen? Ja Oké hoor. Struikelend over dikke kabels probeer ik mijn weg te banen met mijn spullen om koor en orkest op te bouwen. Wel stil zijn voor het middaggebed, hoor. De camera-rails liggen inmiddels. Gelukkig allemaal precies conform de tekeningen die ik heb gezien. Op een gegeven moment is de storm gaan liggen en staat alles. Koor- en orkestleden stromen binnen. Tjee wat is het hier koud! Waar kan ik mijn spullen laten? Heb jij toevallig nog een stropdas voor me? Is er ook een plek waar ik mijn vioolkoffer kan neerleggen? Weet jij waar de toiletten zijn? Hoe laat beginnen we? Heb je de productiegerichte mail niet gelezen?

Het jaarlijks terugkerende Kerstconcert in de Domkerk te Utrecht is een van mijn favoriete producties om te doen. In de eerste plaats omdat ik het fijn vind om het alleen te doen, dat geeft een soort ontspannenheid. Ik bepaal zelf de logistiek. Ik word ook altijd gegrepen door de sacrale sfeer in een gotische kathedraal. De vriendelijke beheerders met wie ik een goede werkverhouding heb opgebouwd zijn altijd zeer behulpzaam. Het voorbereiden van het concert is tijdrovend geweest en het moment dat je dan in de kerk staat kan zenuwslopend zijn. Past het wel volgens het plannetje wat ik heb bedacht? Hoe krijg ik dat strijkensemble in godsnaam passend voor het koor in de weinige ruimte die ons gegeven is? Kloppen de verhoudingen? De koele maar geborgen atmosfeer van de middeleeuwse kathedraal geeft mij het gevoel dat ik mij niet druk hoef te maken. Het is bijna alsof de kerk in mijn oor fluistert: ‘het komt allemaal in orde’. Het zijn ingewikkelde tijden, waardoor het werk als podiumassistent wat uitdagingen met zich mee brengt. Met de anderhalve meter-meetstok in de hand probeer ik zo goed en zo kwaad als het gaat iedereen een plek te geven waar men zich prettig en veilig voelt om te musiceren. Ja maar, nu zit ik veel te dicht bij dat koorlid, zegt een bezorgde fagotspeler. Oké, ik zal kijken of ik meer ruimte uit de hoge hoed kan toveren. Wacht, dan zet ik jullie hier en die daar. O nee, nu zit die weer te dicht bij die. Meten dan maar weer. En zie, het lukt uiteindelijk.

Een van de privileges is dat ik als podiumassistent mag luisteren, altijd bij repetities en soms bij concerten. Dat is een groot genoegen, zeker ook dit jaar. Onder de bezielende leiding van Benjamin Goodson, een uiterst secuur en gedreven musicus die koor en orkest tot ongekende hoogten tilt, bovendien een prettig mens, zowel om mee samen te werken als ‘in het wild’. Soms wil de maestro iets uitproberen. O nee, ik moet wat veranderen. Kan ik weer opnieuw beginnen. Maar altijd met een goede reden, namelijk om de artistieke prestatie te verbeteren. Alles voor de kunst. Geen compromissen, het onderste uit de kan.

Tijdens het concert zit ik samen met iemand die zich bereid heeft verklaard te helpen elk op een stoel aan de zijkant buiten het bereik van de camera’s. Er zijn twee momenten waarop er een klein changement plaatsvindt. Op een teken van de opnameleider komen we overeind en gaan klaar staan. De orkestleden blijven zitten. Wat is dat nou, er volgt een opstoppinkje achter een grote zuil bij de viering waar we opgesteld staan. We zijn met z’n drieën, ook nog een geluidstechnicus die microfoons opzij moet zetten. De cue kwam te vroeg. Uiteindelijk is het goed gekomen en bovendien is er altijd nog Ab Nieuwdorp die met zijn zoetgevooisde stem de Radio 4 luisteraar gewiekst door eventuele calamiteiten heenpraat. Koor en orkest zijn op dreef, het klinkt fantastisch.

Het laatste applaus heeft geklonken nadat de organist nog even een stukje eigen vuurwerk ten beste heeft gegeven. Raar contrast tussen het plechtige uitgekaderde en mooi uitgelichte concert en de rauwe podiumwerkelijkheid van alledag na afloop. Wederom gekrioel van allerlei mensen en galmend gekletter van spullen, om zo snel als mogelijk is het circus weer af te breken. Na het hectische inladen rijden Milco en ik weer terug naar het MCO in Hilversum. De rust is weergekeerd. We babbelen nog wat tijdens het ontspannen ritje. Nog even de spullen lossen en dan rijd ik moe maar voldaan over een uitgestorven N201 en A2 richting Amsterdam. Kerstvakantie.